Borlama, bor atomlarının metal yüzeyine difüzyonu ile malzeme yüzeyini güçlendiren bir termokimyasal yüzey sertleştirme işlemidir.
Borlama, metal ve alaşımların yüzeylerinde sertlik, aşınma direnci ve korozyon direncini arıttırırken, aynı zamanda bu özellikleri yüksek sıcaklıklarda korumak ve erozyon direncini de arttırmak amacıyla kullanılmaktadır.
Borlama, endüstriyel olarak daha çok demir esaslı alaşımlara (alüminyum ve silisyum içeren yatak çelikleri dışında, yüzeyi sertleştirilmiş, temperlenmiş, takım çelikleri ve paslanmaz çeliklere, döküm çeliklerine, gri ve küresel grafitli dökme demirlere, sinterlenmişdemir ve çeliklere) uygulanmaktadır.
Bor tabakasının sahip olduğu yüksek yüzey sertliği ve düşük yüzey sürtünme katsayısı; yapışma, aşınma koşullarında, aşınma ve yüzey yorulması gibi aşınma mekanizmalarına karşı dayanıklı olmasını sağlar.
Oluşan Borür Tabakasının Özellikleri
Asitlere karşı yüksek korozyon direnci (özellikle HCliçin)
Borlama işleminde, borun yüzeye yayınması sonucu parçanın en üst yüzeyinde bileşik tabaka adı verilen borlu bölge, onun altında difüzyon bölgesi ve en iç kısımda ise çekirdek bölgesi yer alır.
FeB fazının sertliği : 1600-2400 HV,
Fe2B fazının sertliği : 1600-2000 HV
FeB fazı Fe2B fazından daha gevrek bir yapıdadır.
Fe2B fazınınaşınma direnci daha yüksektir.
Bazı Borlama Bileşiklerine Ait % Ağırlıklar
